“Өчпочмаклы хатларны укый идем”

Колхоздагы барлык эшләрдә дә эшләп йөри. 1945 елның 7-8 май көннәрендә бертөркем егетләрне военкоматка сугышка дип җыялар, ә 9 майда Җиңүне игълан итәләр.

-Безне кайтып торыгыз дип, өйләргә кайтарып җибәрделәр. Шулай итеп, сугышка бармый калдык,-ди ул.

Якуб абый җәмәгать эшләрендә актив катнашучы, балта остасы. 1951 елда гаилә корып җибәрә. Хатыны Маһирә апа белән 6 бала үстерәләр. Әмма, тормыш иптәше бер ел элек мәрхүмә булды. Бүгенге көндә Якуб абый кече улы Шамил һәм килене Ильмира белән яши.

-Хөкүмәтебез, җитәкчеләр безне бик олылыйлар. Медаль бирәләр, бүләкләр тараталар. Рәхмәт,-ди тыл ветераны.

Якуб абый авыл китапханәсенә дә, авыл музеена да еш килеп йөри. Газета-журналларны даими алдыра. Музейдагы "өчпочмаклы" хатлар янына тукталып: -Мин мондый хатларны күршеләргә якыннарыннан килгәч, укып бирә идем, дип искә ала.